Expeditie Binnenland! Part One

Vorige week maandag was het eindelijk tijd voor onze eerste echte trip het binnenland in: een 6-daagse expeditie naar het Nassaugebergte aan de Marowijnerivier in het oosten van Suriname.
Maandagochtend samen met Janine, Mariel, Jossi, Laura en Bouke (ander stelletje) en onze geweldige Surinaamse gids Sensi met een busje vertrokken. Na een lange hobbelige rit over bauxietwegen richting oosten, kwamen we aan in Snesikondre, een klein dorpje aan de Marowijne, waar onze bootsmannen al klaar stonden om ons korjaal in te laden. Terwijl zij zich bezighielden met deze zware taak, trokken wij als decadente toeristen vast onze bikini aan en namen de eerste duik in het water, waarna we vervolgens in 3 uurtjes varen en genieten van de zon, aankwamen bij ons eerste reisdoel: Kamp Wadaa.
Een fijn aangelegd resort, waar we konden slapen in echte (poppen)bedjes, en we na een bad in de rivier meteen aan konden schuiven aan tafel voor een heerlijke maaltijd bereid door onze kokkin Alma. De rest van de avond werd gevuld door Sensi, die ons op onnavolgbaar humoristische wijze nog wat bijbracht over de Marroncultuur, afgewisseld met de Surinaamse variant op de Belgenmop; de Coroniermop.
De volgende ochtend stonden we voor een lastige taak: zoveel mogelijk spullen uit onze rugzak gooien om met zo min mogelijk gewicht de berg op te lopen...best lastig, zeker omdat de plaatselijke gidsen alles te zwaar vonden en dachten dat mijn rugzak veel te zwaar voor mij was en zij voor mij moesten gaan tillen! Dat wilde eigenwijze Ing natuurlijk niet, en ik heb ze natuurlijk mooi het tegendeel bewezen.
Nadat alle benodigdheden voor 3 dagen jungle verzameld waren, ging het in het bootje stroomafwaarts met uitzicht op poedelende negertjes en wassende moeders. Uiteindelijk meerden we aan in het dorpje van onze lokale gidsen, vanwaar we, nadat zij onvoorstelbare hoeveelheden bagage in manden op hun rug hadden gehesen, en wij onze rugzak hadden aangesnoerd, de jungle in trokken. Voor we het wisten zaten we midden in de jungle; donker, vochtig, smalle paadjes waar voor ons de lianen nog weggehakt moesten worden, en overal geluiden. Geweldig!! Meerdere malen over boomstammetjes klauteren (en maar hopen dat er geen slang onder zat) en balanceren over kreekjes heen. Na een uurtje lopen liep de spanning hoog op toen Mariel een slang dacht te zien en verkondigde dat ze daar echt niet voorbij durfde. Hilariteit alom toen het om een simpele regenworm bleek te gaan, haha! Die leven natuurlijk ook nog gewoon in het oerwoud...
Na een pittige tocht van 3 uur kwamen we aan in het basiskamp: een dak op palen aan een prachtig helder kreekje, onze verblijfplaats voor de komende dagen. Terwijl wij genoten van een heerlijk bad in de kreek, ging Alma aan de slag om een lekker maal te bereiden op het vuurtje, en gingen de gidsen de grond rond het kamp schoonvegen (je zult toch middenin de nacht op een slang trappen), en een prachtige wc maken (lees: gat met 2 plankjes en een schepje ernaast). Voor we het wisten was het alweer donker en zaten we rond het vuur te smullen van Alma\'s eten. Ondanks de moppen van Sensi vielen onze oogjes om 8 uur wel dicht en kropen we lekker in onze hangmat, waar we, begeleid door allerlei onbestemde oerwoudgeluiden, in slaap vielen. Zalig gslapen, alleen onderbroken door een zeer spannende trio-plasdate aan de rand van het kamp omdat we niet alleen durfden. Gelukkig zonder slang of spinnebeten overleefd!
Woensdag was het tijd voor het echte avontuur: de beklimming van de Nassauberg! Na een verfrissend bad in de kreek was het tijd voor het ontbijt, waarbij snel bleek dat het al rantsoeneren werd. Er was niet genoeg brood om mee te nemen de berg op, maar Sensi zei dat we wel wat \' gebakjes\' zouden meenemen. Wij volledig gerustgesteld en vol goede moed begonnen aan de beklimming, die na 5 minuten al natte voeten opleverde in een iets te diepe kreek. De tocht was super, flink klimmen en glibberig, maar wederom prachtig! Ons grote doel was natuurlijk het spotten van apen. En jawel hoor, toen we bijna boven waren werd het wachten beloond en zagen we een paar kapucijnerappjes. Wij helemaal blij, tot we plotseling boven en achter ons allemaal kabaal hoorden en we met takken bekogeld bleken te worden door 4 gigantische zwarte kwatta-apen. Supergaaf! wat een mooie beesten, slingerend voor onze neus door de takken. Het was wel een beetje oppassen geblazen voor de gigantische takken die ze ons toewierpen, dus vervolgden we het laatste stukje naar de top, gevolgd door de nieuwsgierige apen. Boven aangekomen werd de glibberige klim beloond met een prachtig uitzicht op de rivier beneden ons op de apen, die speciaal voor ons een theatervoorstelling aan het opvoeren waren. Super! Onze hongerige maagjes hadden wel zin gekregen in de \' gebakjes\' , maar helaas bleek ons idee van gebakjes toch niet helemaal overeen te komen met dat van de Surinamers. Voor 9 man hadden we namelijk welgeteld 1 zakje bananenchips en 2 mandarijnen...Een goede motivatie om naar beneden te rennen, en in no-time weer bij het kamp te komen, waar de maaltijd alweer klaarstond. Onderweg moest er nog wat eten geschoten worden, met onze hongerige magen stonden we al te juichen toen het schot viel, tot bleek dat we een prachtige toekan geschoten hadden.....wel een beetje zielig, maar lekker was hij wel!
De rest van de middag doorgebracht met poedelen in de kreek (nog nooit zo zalig gebadderd, stel je voor, je haren wassen in het heldere water van een prachtig kreekje) en een klein middagdutje, terwijl de gidsen op jacht gingen en ons 2 uur later verblijdden met 2 trompetvogels en een powisi (boskalkoen). Mjam!!! Het slachten was een heel karwei, waarbij er tussendoor nog een giftige spin moest worden doodgehakt, en er natuurlijk net een tropische regenbui losbarstte. Het eten \'s avonds was zalig, we hebben zelfs de pootjes afgekloven! Daarna weer heerlijk geslapen in ons hangmatje, alleen onderbroken door een gezellige middernachtelijke plasdate.