Wilde dieren, bodyguards en meisjesdromen!
Door: Ingeborg
Blijf op de hoogte en volg Ingeborg
09 December 2005 | Tanzania, Machame
Na 6 weken Afrika tijd voor de optimale integratietest; een weekend bij een Afrikaanse familie. Dan blijken zelfs tussen de meest moderne, hoog opgeleide nurse en ons de cultuurverschillen groot te zijn. Een weekend lang het gevoel als statussymbool in het dorp te fungeren en als we 6 uur na de aanzet om naar de markt te gaan nog steeds niet verder dan 300 m van huis beland zijn, raakt zelfs ons aanpassingsvermogen ee beetje op. Natuurlijk ook een bijzondere en leerzame ervaring, al was het alleen maar om de religieuze video's waardoor onze bijbelkennis weer wat opgefrist is. (en wij maar denken dat we een avondje zwijmelvideo's gingen kijken)
Terug in Machame weer even met mijn neus op de Afrikaanse werkelijkheid gedrukt; bij mijn eerste reanimatiepoging word het zeer duidelijk dat ik de enige ben die moeite doet de patient te redden. 2 nurses en een student met hun handen op de rug, duidelijk niet blij als ik binnen kom rennen. Op mijn vraag of er niets moet gebeuren is het onwillige antwoord; 'o jeah, you can resuscitate' en dan een fluisterend ' he's positive' . Afrika, HIV positief en zelfs in het ziekenhuis nog niet zeker van optimale zorg.
Gelukkig vertrekken we daarna voor een hoognodige break; ietwat onwillig turnen we ons om tot echte toeristen; dakje van de auto, decent mouwtjes uit, doekje in je jaar, zonnebril op en onze safari kan beginnen. 5 dagen lang zijn we de malaika's (engeltjes) van onze 3 bodyguards die met hun woeste blikken elke man (of leeuw) die tot op minder dan 10 m durft te naderen, verjagen. Wat de big 5 is weten we niet (maar zien we uiteindelijk wel), onze wensen zijn van andere aard; mijn vurige wens een giraf voor me de weg te zien oversteken komt de eerste dag al uit, annet's flamingo's vereisen een programmaverandering en blijken wat lastiger. Tja, en verder; veel uurtjes in de auto zingend op de achterbank, slappe lach om een enthousiaste francaise met haar ' laion, laion, oversere' , woest gebarend alsof we zo blind zijn dat we 4 leeuwen op de weg niet zouden opmerken. In de Serengeti in je tentje wakker worden van een passerende leeuw, een cheetahmamma die met haar kindjes een antilope verslind terwijl een hyena nadert, ontbijt met de olifanten en daarna terechtkomen in de grote trek van de zebra's en buffels; duizenden dieren waar je maar kijkt, het Lion King gevoel ten top. Ja, zelfs als je eigenlijk geen toerist wilt zijn, is een safari echt fantastisch!
Na 5 dagen zetten onze mannen ons 's ochtends op het vliegveld af voor het volgende avontuur; 3 dagen met de Flying Medical Service mee. Onze mannen kijken wat bezorgd als blijkt dat zowel onze piloot als de nurse vrouwen zijn, wij zijn blij met wat vrouwelijk gezelschap.
Meisjesdromen komen uit, afrikagevoel ten top. Elk een dag mee het vliegtuig in, landen op een landingsbaan van rood zand waarnaast tientallen Masaivrouwen en kinderen staan te wachten. In een propvol hutje van twijgen weeg ik de kinderen, terwijl Rebecca en Ann vaccinaties geven. De Masaimannen gluren stiekem mee door de gaten in het hutje. 2 uur later is de chaos van huilende kinderen en dringende mensen voorbij en stappen we eer het vliegtuig in, op naar de volgende kliniek. Ook hier een massa mensen, ditmaal houden we spreekuur onder een boom. Ik leg me toe op de vaccinaties en ben al snel niet meer onder de indruk van het gehuil dat daarop volgt. Op mijn knien in het zand onderzoek ik de zwangere vrouwen. 2 masaimeisjes dansen voor het raam van het vliegtuig, gefascineerd door hun reflectie in het raam. Sinpel geluk, vrolijke, dankbare mensen die ons uitzwaaien als we op het heetst van de dag weer wegvliegen. Bij de laatste kliniek kunnen we nog net de ezels op de landingsbaan ontwijken. We lunchen onder de vleugel van het vliegtuig. De vrouwen wachten geduldig onder een grote boom terwijl de mannen ongegeneerd voor onze neus toekijken en zich verbazen over die blanke vrouwen die piloot en dokter zijn.
Een moeder houdt haar verbrande dochtertje vast; vanochtend hete pap gemorst. We besluiten dat Rebecca moeder en kind nu naar het ziekenhuisje in Emborath, onze thuisbasis vliegt. Maar dan blijken de mannen plotseling roet in het eten te gooien; het kind mag niet mee. Woeste blanke vrouwenogen en een fikse Swahili-reprimande blijken toch effect te hebben en de mannen binden in waarna het vliegtuig vertrekt en wij aan het werk gaan.
Om ons heen worden de babys gevoed en spelen de kinderen terwijl de vrouwen gemoedelijk kletsen en grapjes met ons maken. Tegen de tijd dat de laatste zwangere onderzocht is onder de speciaal aangewezen boom, komt Rebecca ons weer halen en vliegen we terug naar Emborath. Op sinterklaasavond eten we in het huis van de 2 moderne priesters die het hebben over popgroepen, de wallen in Amsterdam en USB-poorten.
Ware prioriteiten worden duidelijk als Padre Eusebio's mobiel afgaat ten teken dat het 'prayertime' is, maar niet voor de fles wijn leeg is.
De volgende dag worden onze laatste dromen werkelijkheid als we een zwangere vrouw ophalen en Annet en ik onze eerste vlieglessen krijgen en ons beiden 3 kwartier lang heer en meester over het Afrikaanse luchtruim voelen. Dokter en piloot, het zou een mooie combinatie zijn...
Terug in Machame weer even met mijn neus op de Afrikaanse werkelijkheid gedrukt; bij mijn eerste reanimatiepoging word het zeer duidelijk dat ik de enige ben die moeite doet de patient te redden. 2 nurses en een student met hun handen op de rug, duidelijk niet blij als ik binnen kom rennen. Op mijn vraag of er niets moet gebeuren is het onwillige antwoord; 'o jeah, you can resuscitate' en dan een fluisterend ' he's positive' . Afrika, HIV positief en zelfs in het ziekenhuis nog niet zeker van optimale zorg.
Gelukkig vertrekken we daarna voor een hoognodige break; ietwat onwillig turnen we ons om tot echte toeristen; dakje van de auto, decent mouwtjes uit, doekje in je jaar, zonnebril op en onze safari kan beginnen. 5 dagen lang zijn we de malaika's (engeltjes) van onze 3 bodyguards die met hun woeste blikken elke man (of leeuw) die tot op minder dan 10 m durft te naderen, verjagen. Wat de big 5 is weten we niet (maar zien we uiteindelijk wel), onze wensen zijn van andere aard; mijn vurige wens een giraf voor me de weg te zien oversteken komt de eerste dag al uit, annet's flamingo's vereisen een programmaverandering en blijken wat lastiger. Tja, en verder; veel uurtjes in de auto zingend op de achterbank, slappe lach om een enthousiaste francaise met haar ' laion, laion, oversere' , woest gebarend alsof we zo blind zijn dat we 4 leeuwen op de weg niet zouden opmerken. In de Serengeti in je tentje wakker worden van een passerende leeuw, een cheetahmamma die met haar kindjes een antilope verslind terwijl een hyena nadert, ontbijt met de olifanten en daarna terechtkomen in de grote trek van de zebra's en buffels; duizenden dieren waar je maar kijkt, het Lion King gevoel ten top. Ja, zelfs als je eigenlijk geen toerist wilt zijn, is een safari echt fantastisch!
Na 5 dagen zetten onze mannen ons 's ochtends op het vliegveld af voor het volgende avontuur; 3 dagen met de Flying Medical Service mee. Onze mannen kijken wat bezorgd als blijkt dat zowel onze piloot als de nurse vrouwen zijn, wij zijn blij met wat vrouwelijk gezelschap.
Meisjesdromen komen uit, afrikagevoel ten top. Elk een dag mee het vliegtuig in, landen op een landingsbaan van rood zand waarnaast tientallen Masaivrouwen en kinderen staan te wachten. In een propvol hutje van twijgen weeg ik de kinderen, terwijl Rebecca en Ann vaccinaties geven. De Masaimannen gluren stiekem mee door de gaten in het hutje. 2 uur later is de chaos van huilende kinderen en dringende mensen voorbij en stappen we eer het vliegtuig in, op naar de volgende kliniek. Ook hier een massa mensen, ditmaal houden we spreekuur onder een boom. Ik leg me toe op de vaccinaties en ben al snel niet meer onder de indruk van het gehuil dat daarop volgt. Op mijn knien in het zand onderzoek ik de zwangere vrouwen. 2 masaimeisjes dansen voor het raam van het vliegtuig, gefascineerd door hun reflectie in het raam. Sinpel geluk, vrolijke, dankbare mensen die ons uitzwaaien als we op het heetst van de dag weer wegvliegen. Bij de laatste kliniek kunnen we nog net de ezels op de landingsbaan ontwijken. We lunchen onder de vleugel van het vliegtuig. De vrouwen wachten geduldig onder een grote boom terwijl de mannen ongegeneerd voor onze neus toekijken en zich verbazen over die blanke vrouwen die piloot en dokter zijn.
Een moeder houdt haar verbrande dochtertje vast; vanochtend hete pap gemorst. We besluiten dat Rebecca moeder en kind nu naar het ziekenhuisje in Emborath, onze thuisbasis vliegt. Maar dan blijken de mannen plotseling roet in het eten te gooien; het kind mag niet mee. Woeste blanke vrouwenogen en een fikse Swahili-reprimande blijken toch effect te hebben en de mannen binden in waarna het vliegtuig vertrekt en wij aan het werk gaan.
Om ons heen worden de babys gevoed en spelen de kinderen terwijl de vrouwen gemoedelijk kletsen en grapjes met ons maken. Tegen de tijd dat de laatste zwangere onderzocht is onder de speciaal aangewezen boom, komt Rebecca ons weer halen en vliegen we terug naar Emborath. Op sinterklaasavond eten we in het huis van de 2 moderne priesters die het hebben over popgroepen, de wallen in Amsterdam en USB-poorten.
Ware prioriteiten worden duidelijk als Padre Eusebio's mobiel afgaat ten teken dat het 'prayertime' is, maar niet voor de fles wijn leeg is.
De volgende dag worden onze laatste dromen werkelijkheid als we een zwangere vrouw ophalen en Annet en ik onze eerste vlieglessen krijgen en ons beiden 3 kwartier lang heer en meester over het Afrikaanse luchtruim voelen. Dokter en piloot, het zou een mooie combinatie zijn...
-
09 December 2005 - 09:59
Tante Annie:
Wat heerlijk dat je in de gelegenheid bent om dit allemaal te mogen mee maken. Als ik 40 jaar jonger was zou ik zo'n safari ook nog wel willen beleven. Ik heb heel veel bewondering voor jullie prestaties en hoe je daar mee werkt aan ieder object dat voor je ligt.
Nog heel veel goede tijd gewenst en al vast een gelukkig en gezond 2006.
Veel liefs Tante Annie -
09 December 2005 - 10:02
Jose:
weer een geweldig verhaal van Ingeborg, wat cool, vliegen!!!!! Heb ik altijd al een keertje willen doen (misschien toch langer in Tanzania moeten blijven...)
En hoe cool is zo'n safari? Echt geweldig, maar was je niet doodsbang met zo'n leeuw naast je tent? Lijkt mij toch wel enigzins imponerend...
Heel veel plezier wederom, geniet er weer van en ik kijk al weer uit naar je volgende verhaal!
José -
09 December 2005 - 10:37
Zusje:
nu ben ik toch echt voor het eerst ècht jaloers op je hoor. leeuwen, Simba, Apen, chimpie. giraffes... wauw! pap en kijken weleens naar dat soort programma's maar het moet een droom zijn daar ook daadwerkelijk rond te lopen, alles te kunnen zien. en wanneer mag ik dan een keer met je mee vliegen ;)
ik ga het voor je regelen wat mobiel betreft, was je eerder geweest had ik zuper aanbieding voor je, die heb ik namelijk. maar doe me best!
knuffel en kus, en tot over een maandje! -
09 December 2005 - 10:40
Elize:
Lieve Inki, je verhalen klinken als een ware doktersroman! Heerlijk om even bij jouw woorden weg te kunnen dromen en niet bezig te hoeven zijn met het vreselijk saaie psychiatrie co-schap dat ik nu loop... Dikke knuffel! PS mash en ik vliegen 28 feb naar suriname :) -
09 December 2005 - 11:01
Papsel:
Ink, mijn dochter, je weet dat ik niet snel geroerd ben. Alleen de basis van wat menselijk leven mijns inziens behoort te zijn kan mij stil en ontroerd maken. Wat jij meemaakt en vooral de wijze waarop je dat wat je meemaakt vanuit een diepe levensgenietovertuiging met ons deelt ontroert mij. Deze basale zin van het leven mag jij nu indrinken. Het zal je verdere leven meer inhoud geven. Nee het je leven werkelijke inhoud geven. Ik ben onmetelijk blij voor je dat jij(en ook Annette) dit meekrijgt. Ik ben trots op je(eigenlijk nog trotser dan ik al was) -
09 December 2005 - 11:10
Jolanda:
Wow, ingi. Wat een mooie verhalen. Je zou er eigenlijk een boek over moeten schrijven. Zoveel emoties in die verhalen. Echt om kippenvel van te krijgen. Begin denk ik langzaam jaloerse trekken te krijgen. Liefs!! -
09 December 2005 - 11:25
Kim:
WOW.......ZUCHT....... -
09 December 2005 - 11:53
Mams:
Lieve Ink,
Sprakeloos én ontroerd door weer een prachtig verhaal! En het is nog echt gebeurt ook! Niet te geloven dat jullie dit allemaal meemaken! Mag ik de volgende keer met je mee naar Afrika en met je meevliegen? Lijkt me wel wat, m'n eigen dochter als piloot! Wat beschrijf je het weer prachtig, ik zie het voor me! Fijn je mailtje gisteren.Ik begrijp dat jullie pas 1? Sinter/kerstkadootje open maakten? Goedzo; wie wat bewaart, heeft wat!
Om je nog even gerust te stellen; het valt ernstig mee met dat ongerust zijn en me zorgen makem over jullie escapades!Mocht je hier toch aan twijfelen; ask your [little],[oei!,ik krijg nu vast op m'n kop!] sister! Heb alle vertrouwen in jou, en de combi Ing/Annette. Kan het alleen maar fantastisch vinden wat je allemaal meemaakt en meekrijgt! Zien nu alweer uit naar het verslag van julie volgende avontuur. Geniet ervan, véél succes én bewaak goed je eigen, én elkaars, grenzen! Maar daar heb ik alle vertrouwen in!
Dikke kus, mam -
09 December 2005 - 18:53
Anke:
Hallo meiden,
Nou, wat een spannend vervolg van mijn doktersroman, als ik dit zo geschreven zie dan krijg ik toch echt wel vakantiekriebels.
Je weet hoop ik nog dat ik de collega ben van je moeder uit de lisidunahof, het gaat zelfs al zover dat ik aan je zusje Marjolein vraag als ik haar zie of je alweer een nieuw stukje hebt geschreven.Ik verheug me alweer op het vervolg van mijn roman. Doe beide voorzichtig maar geniet er nog maar lekker van.
Anke -
09 December 2005 - 18:56
Chris:
lieve ing, wat een verhaal vlieg in gedachten een stukje met je mee geweldig. als je wilt kan ik een nederlandse huisartsen
co schap voor je regelen,niet zo spectaculair maar misschien ook wel leuk,laat maar even weten waneer je dat ongeveer moet gaan doen. geniet ze veel liefs van ons vieren. -
10 December 2005 - 17:42
Oma Lottie:
Lieve INg,
Ik ben momenteel in Leusden voor de verjaardag van Lommeke. Zit nu boven om je laatste berichten te lezen. Het lijkt net een sprookje. Het is geweldig war jij allemaal belleftt: mooie dingen en minder prettige dingen. Het hoort er allemaal bij. Aangezien ik een tropenkind ben kan ik me indenken hoe het daar is. Ik zou zeggen geniet ervan en wees vooral ook erg voorzichtig. Hierbij alvast wens ik je hele goede Kerstdagen en een heel goed Nieuwjaar. Veel liefs en groetjes, ook voor je vriendin, oma Lottie -
10 December 2005 - 20:14
Oma Jannij:
Lieve Ing,Wat geweldig weer wat jullie beleven.
Meegenieten doe ik heel enthousiast,het is een weelde dit alles te mogen meebeleven.
Nog een heel goede tijd samen en blijf genieten,liefs Oma Jannij. -
11 December 2005 - 00:40
Noor:
grandioos!
alle goeds voor het nieuwe jaar voor jullie
beiden en ook een heel goede kerst toegewenst. -
11 December 2005 - 13:32
Maeike:
wat een ervaringen! lijkt me geweldig! Veel plezier met alle "lichte" feestdagen! x maeike -
11 December 2005 - 17:17
Lot:
Sluit me volledig aan bij kim: wow en diepe zucht.... heel veel kussen en geniet! x Lot -
15 December 2005 - 16:02
Pieter:
je beloofde kaartje is binnen. Super! Niet tegen de rest vertellen, maar jij en Anet zijn mijn lievelings groepsgenootjes! tot gauw -
19 December 2005 - 22:57
Theo En Hedwige:
Lieve Ingeborg,
Je verhalen blijven ons boeien. Super wat je daar beleefd, een ervaring voor je leven. We wensen jou Sfeervolle Kerstdagen en een Prettige Jaarwisseling en alle goeds in het nieuwe jaar. -
22 December 2005 - 14:13
Maria/Marjolijn:
Ingeborg,
Ook het foreign exchange office heeft volop genoten van je verhalen, ook wij zijn jalours! Let nog even goed op, voor komende studenten. Voor nu: heel veel plezier en succes! -
25 December 2005 - 10:44
Marjo:
merry X-mas zussie! zie je snel keertje in mijn nieuwe kamertje he!!! je mag me nog wel even helpen verhuizen als je thuiskomt ;)
kus! -
25 December 2005 - 12:24
Jessica:
Lieve Inkie,
Vrolijk Kerstfeest!!
Maak er wat gezelligs van en denk ´Flappie` er maar bij!
Dikke kus,
Jessica -
25 December 2005 - 17:47
Mams:
lieve ing,
hoop dat je weer opgeknapt bent en nog een gezellige kerst hebt!
als wij het morgen met Lon en Oma hier vieren ben je er voor ons in gedachten bij! Jullie hebbem dan afscheid genomen in en van Machame! En dan nog even lekker relaxen en vakantie vieren voor jullie terug komen! Voor ons is dat gelukkig toch al heel snel! Dikke kus, mam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
