Ziekenhuis

Ben vandaag precies een week in Suriname, maar heb het gevoel dat ik hier al tijden ben. Komt waarschijnlijk door ons drukke programma van de afgelopen dagen, heb echt geen moment stilgezeten. Zoveel leuke dingen te doen hier! Ik begin ondertussen te wennen aan de gang van zaken in het ziekenhuis, waar niemand echt haast heeft,en het op het eerste gezicht lijkt alsof er weinig gebeurt, behalve het invullen van een heleboel papiertjes. Ondertussen heb ik het systeem eindelijk door, en kan ik zelfs overweg met ontslagbrieven (26000 verschillende afkortingen, en dan al die carbonpapiertjes omdat het in 3-voud moet...die dan ook nog wegwaaien omdat het zo heet is in de dokterskamer dat alle deuren openstaan). Ik heb al heel wat patienten gestatust, de mooiste was wel de mevrouw die, toen ik ' gewoon' haar buik aan het voelen was, verzuchtte : " oh, dokter, dat is mijn G-plek!" Iedereen is ontzettend aardig, we hebben een leuke groep co-assistenten, op OK is het , net als in NL, alleen maar grappen maken en ouwehoren. Op OK al leuke dingen gezien; een gigantische baarmoeder met vleesbomen, een prolaps die van een mevrouw bijna een meneer had gemaakt,en mijn hoogtepunt was vandaag de keizersnede die ik samen met Dokter Goerdin hen gedaan. Echt fantastisch, komt er opeens zo'n klein lief kindje tevoorschijn! Gister een rondleiding gehad van 1 van de Surinaamse co's door het hele ziekenhuis en de Medische Faculteit. Het ziekenhuis is echt groot, maar er is een gigantisch verschil tussen de afdelingen. Supermoderne afdelingen, naast armoedige, ouderwetse delen. En dan die kinderafdeling; al die kleintjes in hun bedjes, en maar lachen en zwaaien! De poli's hebben gigantische wachtruimtes, waar patienten vanaf 6.00 (!!) 's ochtends zitten te wachten op hun beurt. Op de Faculteit werden we aan iedereen voorgesteld, en mochten we overal binnenkijken. Ze hebben net zo'n skillslab als wij, waar de Surinaamse versie van Vivian Eijzenbach en Jaqueline de scepter zwaaien. (net zo streng als bij ons!!). De opleiding is hier wel wat zwaarder dan bij ons, zouden ze in Utrecht nog wat van kunnen leren.... De meeste patienten op onze afdeling worden gecuretteerd, hebben zwangerschapshypertensie/pre-eclampsie, en vooral: hyperemesis gravidum (= brakende vrouwen). We hebben nu zelfs een hele zaal vol brakende dames, gezellig.... Het schrijnendste geval deze week was wel het meisje van 14, opgenomen met pre-eclampsie, en maandagnacht bevallen van een dood kindje. Eergister ontslagen, en gister weer terug met koorts, hartstikke ziek... niet te geloven, 14 jaar!! Maar goed, tot zover mijn ziekenhuisbelevenissen. Wat wel hetzelfde is als in Nederland, zijn helaas de diensten; voor mij geen leuke uitstapjes dit weekend, maar weekenddienst!!!!