Asia again...

Lieve allemaal,

eindelijk was het dan zover! We vertrokken afgelopen vrijdag voor (hopelijk) 7 fantastische weken in Azie!

De vlucht met EgyptAir was prima, het ziet er allemaal wat aftands uit, maar daar kom je ook mee op de bestemming (de douane op cairo is minder: probeerden onze deo en batterijen af te pikken, verder dan een mini-deo kwamen ze niet). De warmtescanners in Cairo en Bangkok hebben we met vlag en wimpel doorstaan, ze zijn hier echt panisch voor de Mexicaanse griep, je durft bijna niet te hoesten in het openbaar zonder mondkapje voor...Op zaterdagmiddag kwamen we dus aan in Bangkok en hebben we ons weer snel in ons hostel van vorig jaar genesteld. Heerlijk om daar weer te zijn! Genieten van thais voedsel bij straatstalletjes en lekkere verse fruitdrankjes drinken.

Omdat wij natuurlijk ontzettend cultureel begaan zijn, hebben we besloten om zondag het paleis te gaan bezoeken. Vorig jaar nog halverwege gestrand bij nep=schoolmeesters en malafide tuktukdrivers, dit keer haalden we echter in een keer de bestemming! En het was het helemaal waard, de tempels, versiersels, beelden en schilderingen zijn overweldigend. Gelukkig waren we 'properly' dressed en overkwam ons niet hetzelfde als een nietsvermoedende Russische toeriste in naveltruitje, die door een megafoon werd toegeblerd dat ze rechts af moest slaan om fatsoenlijke kleding uitgedeeld te krijgen.

Erg genoten dus, ook van de enorme (50m lang) liggende boeddha in Wat Pho, die bij Harm enige herkenning opriep: "hey Ing, die lijkt me op mij, net zulke grote voeten". Na de nodige fruitshakes, massages en overige thaise lekkernijen zijn we naar Kanchanaburi vertrokken. Kwart voor acht 's ochtends in een boemeltrein, het forensengevoel was helemaal terug, maar wel met een fantastisch uitzicht. In Kanchanaburi installeerden wij ons bij guesthouse 'the jolly frog' op ons woonbootje/riviervlot en zijn we daarna het BurmaRailway museum gaan bezoeken. Erg indrukwekkend, voor ons extra bijzonder omdat van ons beiden een opa aan deze spoorlijn (bekend van de bridge over de River Kwai) gewerkt heeft tijdens WWII. Met behulp van de aantekeningen van de opa van Ing konden we precies nagaan waar hij op welk moment was geweest, erg bijzonder. Dinsdag hebben we per trein het nog bestaande deel van de spoorlijn afgelegd. Een fantastisch mooi treintraject, ongelooflijk dat dit in zo'n korte tijd op zo'n locatie door dwangarbeiders is aangelegd.
Het bekijken hiervan gebeurde helaas samen met hordes 'stickertoeristen' (red: dit zijn toeristen die te incapabel zijn om zelf iets te regelen en dus apathisch achter hun gids aanhobbelen). De grote lachparades en door gidsen spontaan opgewekte 'one-two-cheese-fotsosessies' deden echter vermoeden dat niet iedereen de dag ervoor in het museum de geschiedenis van de lijn had bestudeerd....

Aan het einde van de trip hebben we ons PekingExpress gevoel naar een hoogtepunt gedreven door zwervend langs de highway een bus proberen te 'flaggen'. Gelukkig hielp een complete schoolklas ons hierbij en konden we op tijd terugkeren om nog de bus naar Bangkok te halen, pfieuw!

Terug in Bangkok lazen we in onze mail dat Marc, een studiegenoot van Ing, vorige week tijdens zijn vakantie in Indonesie is vermoord door een bedelaar toen hij op een avondmarkt rondliep en weigerde geld te geven....
Echt bizar en onvoorstelbaar.....dat iemand zoiets doet!! het is vreemd om hier in hetzelfde werelddeel rond te lopen en je plots te realiseren dat dat heerlijke Azie met al die vriendelijke mensen ook een andere kant heeft..

Vandaag zijn we verder naar het Noorden gegaan; met het vliegtuig naar Chiang Rai, maar eerst een koffiedate met Stella en haar zusje ( die net terugkwamen uit Vietnam) op het vliegveld van Bangkok. Erg leuk om elkaar aan de andere kant van de wereld te zien!

Vanavond lekkere hapjes eten op de nightmarket van Chiang Rai, morgen de grens met Laos over. Plan is om met de slowboat in 2 dagen de Mekong af te zakken naar Luang Prabang, de kussens om onze blanke billen te beschermen tegen de houten bankjes zijn al geregeld!